Με Volvo V40 Polestar στην Ε.Δ. του Ελληνικού
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 29 Ιουνίου
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Volvo V40 Polestar
ΠΛΗΡΩΜΑ: Γιάννης Χαρπίδης-Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης
ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ: Volvo V40 Polestar
ΔΙΑΔΡΟΜΗ: Ε.Δ. Ράλλυ Σπριντ Ελληνικού
ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ: 10,7
Κάτι διαφορετικό!
Οι περίοδοι κρίσης πολλές φορές έχουν ως αποτέλεσμα την ανάδειξη εξαιρετικών ιδεών, κάτι που διαπιστώσαμε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, στο ομώνυμο Ράλλυ Σπριντ, οδηγώντας το νέο Volvo V40 Polestar.
ΔΕΝ είναι μυστικό ότι οι ελληνικοί αγώνες δε διαφοροποιούνται από το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στη χώρα μας. Μάλιστα, τα προβλήματα γιγαντώθηκαν στην αρχή της χρονιάς, με την αδυναμία κάλυψης του ασφαλιστήριου συμβολαίου, αλλά η αχτίδα φωτός έκανε την εμφάνισή της πριν από μερικούς μήνες, όταν η ΟΜΑΕ ανέλαβε από την ΕΛΠΑ τη διοίκηση του σπορ. Με νέο αέρα, αν και τα προβλήματα παραμένουν, οι περισσότεροι θεσμοί ξεκίνησαν πριν από ένα μήνα. Ανάμεσα σε αυτούς και τα ράλλυ σπριντ, τα οποία έχουν τη μορφή ενός αγώνα ράλλυ, με τα πληρώματα να διαγωνίζονται σε μία ειδική διαδρομή τρεις φορές, και το συνολικό χρόνο να μετρά στο τέλος της ημέρας.
Οι βασικές αρχές των σπριντ ήταν και το ερέθισμα για έναν αγώνα στην Αττική. Κακά τα ψέμματα. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, αλλά τα περισσότερα αγωνιστικά αυτοκίνητα βρίσκονται στην πρωτεύουσα, όπως φυσικά και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού. «Πώς θα σας φαινόταν να κάνουμε έναν αγώνα ράλλυ στο Ελληνικό;» ήταν η προτροπή του Παναγιώτη Σιδέρη, υπεύθυνου της γνωστής λέσχης Iron Team, που συνεργάστηκε με τις λέσχες Μελανίων και ΑΛΑΜΕ. Ο κύβος ερρίφθη, και μέσα στον Ιούνιο, στην καρδιά της Αθήνας, ήχησαν οι εξατμίσεις των αγωνιστικών σε μια διαδρομή που μόνο αγώνα πίστας δε θύμιζε, όντας μια πραγματική ειδική διαδρομή. Φυσικά, δε χάσαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τις προσπάθειες των αγωνιζομένων, την ώρα που είχαμε στα διάθεσή μας το δικό μας «αγωνιστικό», και μάλιστα στα χρώματα του πολέμου: το Volvo V40, που, μετά την περιποίηση του σουηδικού βελτιωτικού οίκου Polestar, αποδίδει 200 ίππους και διαθέτει σαφώς πιο σπορ χαρακτηριστικά.
Πίστα; Ουδεμία σχέση!
Η ιδέα εξαιρετική, αλλά αυτό που μετράει στο τέλος είναι η εκτέλεση. Όπως είναι λογικό, όταν η ιδέα είχε ακουστεί στο ευρύ κοινό, η μεγαλύτερη απορία όλων ήταν με ποιο τρόπο η διαδρομή θα είχε χαρακτήρα και, εντέλει, φιλοσοφία ράλλυ.
Σάββατο πρωί, λοιπόν, και μαζί με τα πληρώματα που πραγματοποιούσαν την ίδια ώρα τις αναγνωρίσεις, ξεκινάμε και εμείς τις δικές μας δοκιμές. Το V40 με το αεροδυναμικό πακετό R-Design, στο χαρακτηριστικό μπλε χρώμα -«rebel blue» το αποκαλούν- προκαλεί με το πέρασμά του. Οι διαφοροποιημένοι και σαφώς πιο επιθετικοί σε σχεδίαση προφυλακτήρες, οι δύο ξεχωριστές απολήξεις της εξάτμισης στο πίσω μέρος και οι χρωμιωμένες σκούρες ζάντες των 18 ιντσών δεν αφήνουν περιθώρια αμφισβήτησης για τη φιλοσοφία του. Όπως είναι λογικό, όλα τα βλέμματα γύρισαν επάνω μας στο Ελληνικό, αλλά και γενικότερα, όπου κινηθήκαμε με το V40.
Βέβαια, οι σημαντικότερες αλλαγές είναι καλά κρυμμένες κάτω από το αμάξωμα, αφού αυτό είναι το στοιχείο στο οποίο είναι καλύτερη η σουηδική Polestar. O 1.600άρης υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας διαθέτει νέα ηλεκτρονική διαχείριση, με αποτέλεσμα η ισχύς να έχει αυξηθεί από τους 180 στους 200 ίππους, και η ροπή να έχει σκαρφαλώσει στα 29,1 χλγμ., από τα 24,5 που απέδιδε στην αρχική του μορφή. Στο νευραλγικό τομέα της ανάρτησης, το V40 Polestar εφοδιάζεται με το Sport Chassis, το οποίο και διαθέτει πιο σφιχτά αμορτισέρ και ελατήρια, ενώ το αμάξωμα έχει έρθει κατά 10 χλστ. πιο κοντά στο έδαφος. Παράλληλα, μεγαλύτερης διαμέτρου είναι οι αντιστρεπτικές, με στόχο τον περιορισμό των κλίσεων στις στροφές.
Καθώς βρισκόμαστε στην αφετηρία της ε.δ., πλέον, έχουμε μία αίσθηση για το πού κινείται η διαδρομή. Ουσιαστικά, ξεκινάει από την είσοδο της παραλιακής και, πραγματοποιώντας έναν κύκλο μέσα από την πίστα αλλά και τους δρόμους, όπως και την είσοδο του ανατολικού αεροδρομίου, καταλήγει στο ίδιο σημείο. Ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν στη σχεδίαση της πίστας, ο πολυπρωταθλητής Ενιαίου Δημήτρης Μιχελακάκης, μας είχε προειδοποιήσει: «Η διαδρομή είναι δύσκολη και τεχνική! Έχει απαιτήσεις από το πλήρωμα, και πρέπει να έχεις λογική ράλλυ, κάτι που σημαίνει καλές σημειώσεις αλλά και αντίστοιχη αντίληψη. Δηλαδή, σε κάποια σημεία πρέπει να διατηρήσεις τις άμυνές σου, και να πιέσεις κάπου αλλού».
Και αυτή είναι η αλήθεια. Καταρχήν, από αρκετά σημεία περνάει από κανονικούς δρόμους, που χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του αεροδρομίου. Ακόμα και μέσα από τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού, κάτι που μεταφράζεται σε πλακόστρωτους δρόμους και αλλαγή πρόσφυσης. Σε κάθε περίπτωση, ο τρόπος που σχεδιάστηκε προσφέρει μεγάλη ποικιλία, αφού περιλαμβάνει πολύ γρήγορα κομμάτια, αλλά και κλειστά, όπου η χρήση του χειρόφρενου είναι απαραίτητη. Μοναδικό πρόβλημα; Η οριοθέτηση της διαδρομής σε κάποια σημεία από πλέγμα, το οποίο δεν είναι ευδιάκριτο. «Στη σχεδίαση και οριοθέτηση της διαδρομής δουλέψαμε επτά άνθρωποι, με τον Νίκο Πλέσσα, και φυσικά τον Παναγιώτη Σιδέρη, ειδικά στο τεχνικό κομμάτι. Από εκεί και πέρα, εργάστηκαν συνολικά 65 άτομα. Σίγουρα, θα μπορούσε να είναι καλύτερα οριοθετημένη, γνωρίζουμε κάποια προβλήματα, αλλά θεωρώ ότι είναι μικρά και η διαδρομή είναι αρκετά πάνω από το μέσο όρο και δεν έχει σοβαρά προβλήματα.»
Παρ' όλα αυτά, ο χώρος είναι ιδανικός για να πάρουμε μία γεύση από τις δυνατότητες του Polestar. Καταρχήν, ο κινητήρας δε σε εντυπωσιάζει τόσο με την απόδοση, όσο με τη λειτουργία του. Εντυπωσιακά γραμμικός από τις 2.000 σ.α.λ., επιταχύνει χωρίς κομπιάσματα μέχρι τις 6.000 σ.α.λ., με πιο έντονη σε αίσθηση τη ροπή του κινητήρα. Κάτι που αποδεικνύεται και από τις τιμές των ρεπρίζ, που είναι αισθητά καλύτερες από του απλού V40. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε: με 3η στη διαδικασία 80-110 χλμ./ώρα απαιτούνται 4,0 δλ. αντί 4,7, και με 4η 5,0 δλ. αντί για 6,3. Βελτιωμένες είναι και οι επιδόσεις από στάση, αφού για τα πρώτα 100 χιλιόμετρα χρειάζονται πλέον 8,0 δλ. αντί 8,3. Στο δρόμο, τώρα, εκεί που χρειάζεται να αποδείξει το σπορ χαρακτήρα του, το Polestar αποδεικνύεται εξαιρετικά ομοιογενές. Ουδέτερο και υποστροφικό μόνο αν το παρακάνεις, θα ακολουθήσει τις εντολές του χειριστή χωρίς να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Το πλαίσιο είναι εξαιρετικό, αλλά αυτό που υπολείπεται είναι το σύστημα διεύθυνσης, το οποίο δεν είναι αντίστοιχο με εκείνο περισσότερο σπορ κατασκευών. Πάντως, η λειτουργία της ανάρτησης είναι καλή, αν και φυσιολογικά είναι πιο σκληρό σε σχέση με την απλή έκδοση του V40, χάνοντας λίγο σε επίπεδο άνεσης. Θετικό είναι ότι σε αντίστοιχα επίπεδα κυμαίνεται ανάμεσα στις δύο εκδόσεις η κατανάλωση, η οποία βέβαια παραμένει γενικότερα υψηλή, αφού χρειάζεται περίπου 10,9 λίτρα κατά μέσο όρο ανά 100 χλμ. Σε γενικές γραμμές, το Polestar ξεχωρίζει για την αισθητική του και την ομοιογένειά του, όντας περισσότερο GT, παρά GTI που απευθύνεται στον σκληροπυρηνικό.
Η ώρα του αγώνα!
Βέβαια, εμείς δεν ήμασταν οι πρωταγωνιστές στο Ελληνικό. Αυτοί ήταν οι Έλληνες αγωνιζόμενοι, των οποίων η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία! 86 πληρώματα σε αγώνα ράλλυ, και όχι Ανάβαση, είναι ένας αριθμός που έχουμε να δούμε πολλούς μήνες στη χώρα μας. Ο πολύ καλός καιρός στάθηκε συμπαραστάτης στην προσπάθεια των πληρωμάτων, ενώ θα μπορούσε να συμβάλει στην προσέλκυση περισσότερων θεατών. Περί τους 1.500 έδωσαν το «παρών», ενώ μάλλον αρκετοί προτίμησαν τις παραλίες. Όσοι δεν ήρθαν, όμως, έχασαν έναν πολύ ενδιαφέροντα αγώνα. Με δεδομένο ότι τα περάσματα ήταν ελεγχόμενα, έξι συγκεκριμένα, και η διαδρομή άγνωστη σε όλους, είδαμε έντονο συναγωνισμό και πολύ καλά περάσματα από τα πληρώματα.
Καλύτεροι όλων; Ο Στέφανος Καμιτσάκης με τον πολύπειρο Φίλιππο Τζεφεράκο στο δεξί του μπάκετ στο Lancer EVO IX, που κέρδισαν τις δύο από τις τρεις ειδικές. Στη μία εξ αυτών, και συγκεκριμένα στην πρώτη, ταχύτεροι ήταν οι Π. Καϊτατζής-Γ. Καμμένος, με το δικό τους 9άρι, και μάλιστα με ένα χρόνο που ήταν και ο καλύτερος στο τέλος της ημέρας, αλλά δεν ολοκλήρωσαν την προσπάθειά τους, αφού εγκατέλειψαν. Πίσω τους ακολούθησαν οι Μ. Ξανθάκος-Μ. Παπαγεωργίου με το Honda Civic Type-R. O παλαιότερα πρωταθλητής στις Αναβάσεις επέστρεψε στη δράση έπειτα από αρκετό διάστημα αποχής και απέδειξε ότι η τέχνη δεν ξεχνιέται. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον 3ο της κατάταξης, τον Δημήτρη Αμαξόπουλο, που με το Peugeot 205 της ομάδας του APR κέρδισε στα εκατοστά τον Στέλιο Χαλδαίο που οδηγούσε Citroen C2 R2, έχοντας δίπλα του τον Κωνσταντίνο Σαμαρά.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η φύση της διαδρομής καθώς και όσα αναλύσαμε παραπάνω είχαν ως αποτέλεσμα να διακριθούν οδηγοί με υποδεέστερα αυτοκίνητα, γεγονός που αποδεικνύει το μεγάλο βαθμό δυσκολίας του αγώνα. Τέλος, στην κατηγορία των Ιστορικών, οι περσινοί Πρωταθλητές, Λευτέρης Μανδρούκας και Νίκος Τσάδαρης, έκαναν με την Porsche 911 RSR τον ταχύτερο συνολικό χρόνο, επικρατώντας και στην κατηγορία 3, την ώρα που οι Α. Καροτσιέρης-Π. Κατάρας με Porsche 911 RS ακολούθησαν με 5 δλ. διαφορά, επικρατώντας στην κατηγορία 2.
Και του χρόνου!
Το εγχείρημα πέτυχε; Από την πλευρά των αγωνιζομένων, αναμφίβολα ναι! Οι οδηγοί ευχαριστήθηκαν έναν αγώνα μέσα στην Αθήνα, με πολύ χαμηλό κόστος συμμετοχής και καλά οργανωμένο. Βελτιώσεις σίγουρα μπορούν να γίνουν, και είναι δεδομένο ότι οι άνθρωποι που φέρουν την ευθύνη θα τις κάνουν. Ερωτηματικό αποτελεί η μικρή προσέλευση του κόσμου, και θέλει σκέψη ο τρόπος που θα έρθουν οι θεατές στους αγώνες. Σε κάθε περίπτωση, το εγχείρημα πέτυχε, και έπειτα από αρκετό καιρό είδαμε κάτι τελείως διαφορετικό, μακριά από τα καθιερωμένα, από ανθρώπους που το πίστεψαν και το έκαναν πραγματικότητα._ Π. Τ.
ΤΕΛΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Α/α Πλήρωμα Αυτοκίνητο Κλάση Συν. χρόνος
1 Καμιτσάκης-Τζεφεράκος Mitsubishi Lancer EVO IX N/4 21:58.926
2 Ξανθάκος-Παπαγεωργίου Honda Civic Type-R N/3 22:19.467
3 Αμαξόπουλος-Μιχελάκης Peugeot 205 EE/10 22:36.141
4 Χαλδαίος-Σαμαράς Citroen C2 R2 A/6 22:36.880
5 Βασιλειάδης-Βαρουξή Citroen AX EE/10 22:38.008
6 Παπαρινόπουλος-Κοτρόζος Peugeot 206 A/5 22:43.920
7 Μ. Κύρκος-Δ. Κύρκος Citroen C2 R2 EA/6 22:44.909
8 Δημητρίου-Κακεπάκης Citroen Saxo VTS EA/6 22:45.896
9 Σταφυλοπάτης-Τσιούκας Opel Astra OPC A/8 22:46.866
10 Ν. Δέγλερης-Δ. Δέγλερης Peugeot 106 EA/6 22:59.908
Ιστορικά
Μανδρούκας-Τσάδαρης (1οι Κατ. 3) Porsche 911 RSR 3/D4 23:31.788
Καροτσιέρης-Κατάρας (1οι Κατ. 2) Porsche 911 RS 2/C5 23:36.583
Μπιρλιράκης-Μουρτζούκος (1οι Κατ. 1) BMW 2002 Ti 1/B4 25:02.792